مقدمه ای برمعیارهای برنامه ریزی سبز راه در مناطق کوهستانی حومه شهری در غرب ایران

مقاله حاضر معیارهای اصلی وپایه ای در باب برنامه ریزی سبزراه ها در مناطق کوهستانی در غرب ایران را پژوهش می نماید تا الگویی ویژه برای بازساماندهی مناطق حاشیه ای حومه ای و مناطق طبیعی نزدیک به محیط شهری را بر مبنای ملاحظات محلی پیشنهاد دهد.مقاله در تلاش است تا مهم ترین مولفه ها در یک سبز راه حومه ای – کوهستان را بر حسب تاریخ و فرهنگ محلی ، و نیازهای مردم بازشناسی نماید. به منظور معرفی معیارهای اصلی و مولفه های محلی و منطقه ای، در ابتدا پژوهشگر ضرورت پژوهش در ایران را بیان ساخته و به معرفی ادبیات موجود سبز راه ها در غرب پرداخته تانشان دهد فاصله ای عمیق بین مفهوم سبز راه ها در غرب از یک سو و کشور های خاور میانه به شکل عام و ایران به شکل خاص از سوی دیگر وجود دارد . بنابر این، این پژوهش بر یک زمینه ایرانی تمرکز یافته و به شناسایی جنبه های کلی تاثیر گذار بر برنامه ریزی سبز راه ها در غرب ایران شامل ریخت شناسی زمین، ویژگی های فیزیکی، فضایی ، فرهنگی ، اجتماعی وایدئولوژیک به عنوان مقولاتی اصلی در هر برنامه ریزی سبز راه در این منطقه می پردازد. در این مقاله نگارنده مترصد تمرکز بر شناسایی معیارهای برنامه ریزی سبز راه ها در مناطق کوهستانی و نیمه کوهستانی غرب ایران به منظور فراهم سازی بستر مناسب برای فعالیت های تفریحی مردم در مناطق حومه شهری در تعطیلات آخر هفته است. لذا پژوهشکر در تلاش است برنامه ریزی منظر مناسبی جهت مهیا ساختن اوقات مفرح برای خانواده های ایرانی بر مبنای آگاهی های زیست محیطی و به طور همزمان حفظ منابع طبیعی و مناظر ارزشمند با استفاده از خط مشی های زیست محیطی ارائه نماید. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش ،نگرش کیفی و روش تحلیلی – توصیفی برای این پژوهش برگزیده شده است. در نهایت ، پژوهشگر بر اساس ملاحظات منطقه ای در غرب ایران هشت معیار برای برنامه ریزی سبز راه ها در این منطقه ارائه می کند.